روزهای آخر

1390/04/14

امروز سه شنبه هست و نوبت دکتر دارم. خانوم دکتر گفتن چون ماه آخرمه دیگه هفته ای یکبار چک بشم. البته قراره امروز مادرجون و خاله جونت هم ما رو همراهی کنن. چون اول باید یه سر به سیسمونی مسافر کوچولو بزنم. بعضی چیزا هست که هنوز نگرفتم و یه سری وسایل هست که باید تعویضشون کنم. آخه میدونی خیلی رو وسایلت حساسم که از چه جنسی باشه و البته زیبایی کار هم خیلی برام مهمه. (دفعه اولی که واسه خرید سیسمونی رفته بودیم پدرجونت همراهمون بود. فقط ایستاد و تماشا کرد من چی میگیرم. منم انگار نه انگار که باردارم. از بس ذوق داشتم نفهمیدم چی جوری پله های پاساژ و بالا پایین می کنم، راه می رم یا میدوم!؟!؟. بابای خوبم واقعا ازت ممنونم).

خلاصه کارمون تو سیسمونی تموم شد و به سمت مطب دکتر راه افتادیم. خخخخ... مطب بسته بود. این بار دومیه که خانم دکتر نیستن و منشی کم حواس یادش رفته بهم خبر بده... .

البته زیاد عصبانی نشدم چون بعد اونجا رفتیم بازار و واسه خودم لباس خریدم (برا بعد زایمانم).

تو بازار یکی از دوستام منو دید. از تعجب کم مونده بود شاخ دربیاره. آخه این روزا حسابی گرد و تپلی شدم. وزنمم هم رفته بالا اما نه اونقدر که بزنه تو ذوق، کلا بارداری خیلی خوشگلی دارم و اصلا بد ریخت نشدم.

الان چند وقته که روزا میرم خونه مادرجون. دیگه کار کردن برام سخت شده بود. همش با خودم می گفتم ای کاش یکی از غیب برسه و کمکم کنه. دیگه نمی تونستم آشپزی کنم و خیلی زود خسته می شدم.

حسابی تنبل و شلخته شدم و خونه و زندگی رو ول کردم.

خیلی که بشینم کمرم درد می گیره و صدام در می یاد اینه که بیشتر دراز کشم و در حال لذت بردن از روزهای آخر بارداری.

نمی دونم چقدر دور از خونه خودم می تونم دووم بیارم اما دست تنها هم از پسش برنمی یام.

بارداری و مادر شدن واقعا یه دوره خاص و سخته هر روزش یه داستان و ماجرا داره! از خودت بیرون می یای و جز خودت کسه دیگه هست که برات مهم میشه.

خلاصه اینکه حال این روزام حال عجیبیه. پر از تلاطم، هیجان و دلتنگیی. داره می گذره دیگه... . اما طاقتم طاق شده روزشماری می کنم تا تموم شه و پسریمو ببینم.

روزهای خوبی رو گذروندم، روزهای خوبی در راههههه. روزهایی که می دونم دیگه تکرار نمیشه، نه برای تو و نه برای ما. مامان و بابا یه عالمه دوستت دارن.

می دونم که می دونی